ابن سینا هدف پزشکی را در درجه اول، تامین و حفظ سلامتی افراد سالم و در درجات بعد تشخیص و درمان و بازگرداندن سلامتی به جسم و روان افراد بیمار، می داند و هرچند عقاید دیگران، مبنی بر وجود سه سطح سلامتی، بیماری و حالت بینابینی را کاملا مردود نمی داند و در بسیاری از صفحات کتاب قانون، مطالبی در این مورد نگاشته است ولی در همان آغاز کتاب، عقیده شخصی خود، مبنی بر اینکه "سلامت، را سرشت و یا حالتی می داند که در آن اعمال بدن، به درستی سرمی زند و نقطه مقابل آن فقط دور شدن از سلامتی است" را بیان نموده، سلامتی را تلویحا فرایندی مطلق و بیماری را پدیده ای نسبی دانسته و در واقع بر خلاف طبقه بندی امروزی، به جای سطح بندی طیف سلامت، به طبقه بندی طیف بیماری ، پرداخته و مثل اینست که، سلامتی را ثابت و بیماری را روی آوردی، متغیّر دانسته و از اینرو خود را بی‌نیاز از گنجاندن واژه "ارتقاء سلامت" دانسته و آنچه را که ما ارتقاء سلامت می دانیم دورشدن از بیماری و نزدیک شدن به سلامتی، در نظر می گیرد که در جای خود، فکر و اندیشه ای بسیار مترقی و راهگشا می باشد. ابن سینا در همان آغاز کتاب قانون در طب، در ارتباط با تعریف پزشکی که همان بهداشت و درمان امروزی است میفرماید:

...